عبدالرضافارسی

یادداشت های عبدالرضا فارسی

عبدالرضافارسی

یادداشت های عبدالرضا فارسی

تسهیل گری 2

 چه کنیم که وقتی که پروژه به اتمام می رسد یا زمانی که در حال خروج مرحله به مرحله هستیم، بخش میانی (ترکیبیً از افراد مهم در نزدیک ترین شهرستان یا بخش، گروه ها، سازمان های دولتی یا غیردولتی یا حتی بخش خصوصی یا بازار محلی) بداند که در محل چه رخ داده است، و حتی بتواند به گسترش یا عمق بخشی به فرآیند توانمندسازی محلی کمک کند و نقش خود را در ایجاد ارتباطات یا پایشگری یا ایحاد و تقویت دسترسی ایفا کند. بالطبع این کار مستلزم یک برنامه ریزی مرتب و هدفمند است. البته پروژه هایی را می شناسم که از سطح میانی آغاز کرده اند اما نمی دانم تا چه اندازه موفق بوده اند یا اینکه چه فرآیندی را طی کرده اند. در برخی از پروژه های توانمندسازی، سازوکاری مرکب از نمایندگان بخش دولتی با مشارکت نمایندگان جوامع محلی ایجاد می کنند که با هدف هماهنگی بیشتر یا به منظور کمک به گسترش پروژه های توانمندسازی به طور مرتب جلسه برگزار می کنند. منطورم از طرح این سازوکار این بود که باید از خودمان بپرسیم که آیا پایدار به حرکت خود ادامه خواهد داد یا اینکه پس از پروژه انگیزه ای برای ادامه ندارند.
نوری نشاط
------
درمیان گروه های جامعه محلی گروهی پایدار باقی می مونه که تسهیلگران میانی در مواجهه با اونها به شکل کاتالیزر عمل کرده باشن . یعنی بدون اینکه وابستگی ایجاد کرده باشن بتونن گروه رو ترک کنن. این اتفاق در کوتاه مدت فقط با جوامعی اتفاق میفته که ازمشکلاتشون ترکیبی نباشه . مثلا کارشونو بلدن بازار و میشناسن به لحاظ فرهنگی از معاشرت نمی ترسن اما فقط یک مشکل دارن که کار گروهی نکردن و بلد نیستن. در جوامعی که مشکل ترکیبی وجود داره مدت و انرژی بسیار زیادی لازمه تا پس از خروج تسهیلگر گروه پایدار بمونه.
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد